Course: Wprowadzenie do programowania w języku C

Topic outline

General
Plan kursu
Topic 1
Podstawowe typy danych

Liczby całkowite:
ciągi cyfr ze znakiem lub bez

Przykłady:

0, 1, 2, 10, -100
Nazwa typu:

int
Format:

%d

Liczby rzeczywiste:
liczby z przecinkiem i/lub wykładnikiem

Przykłady:

24.0, 2.4e1, 240e-1
Nazwa typu:

float
(lub
double
)
Format:

%f
lub
%e

Znaki:
znaki w '' lub ich kody liczbowe

Przykłady:

'a', 'b', 'c', 'G'

'\n', '\\', '\''

'\107'
Nazwa typu:

char
Format:

%c

Napisy:

ciągi znaków w ""

Przykłady:

"napis"

"długi napis"

"napis w dwóch\nwierszach"
Nazwa typu:

char []
Format:

%s

Komentarze

Dowolne ciągi znaków zawarte między znakami
/*
i
*/
. Są pomijane przez kompilator. Nie mogą zawierać znaków
*/
.

Nazwy (idetyfikatory)

Nazwy zmiennych (a także funkcji i nowych typów) zwane też identyfikatorami. Dowolne ciągi liter (dużych i małych), cyfr i znaku
_
(podkreślenie) rozpoczynające się od litery. Muszą być różne od słow kluczowych (nazwy zastrzeżone).

Słowa kluczowe

auto, break, case, char, continue, default, do, double, else, entry, enum, extern, float, for, goto, if, int, long, register, return, short, sizeof, static, struct, switch, typedef, union, unsigned, void, while

Przykładowe programy

stale.c
drukowanie stałych różnych typów

format.c
drukowanie stałych przy użyciu różnych formatów

zmienne.c
drukowanie wartości zmiennych różnych typów

czytanie.c
czytanie wartości zmiennych różnych typów

Zadania
1. W programie
  stale.c
  pozamieniać formaty na odpowiadające innym typom niż są drukowane. Co się stanie z liczbą całkowitą drukowaną jako rzeczywista i odwrotnie, z rzeczywistą drukowaną jako całkowita? Czy mozna wydrukować znak zamiast liczby?
2. Pozmieniać szerokość pola i dokładność w programie
  format.c
  . Co się stanie, gdy podamy dokładność dla liczb całkowitych lub znaków?
3. Zmodyfikować program
  zmienne.c
  tak, aby zmienne drukowane były przed (i po) nadaniu im wartości. Jakie wartości drukowane są najpierw? Co się stanie po powtórnym uruchomieniu programu?
4. Jak zareaguje program
  czytanie.c
  gdy zamiast liczb podamy mu znak lub ciąg znaków?
Topic 2
Operatory i wyrażenia

Operacje arytmetyczne:

*
(mnożenie),
/
(dzielenie)

+
(dodawanie),
-
(odejmowanie)

Typ argumentów:

char
,
int
,
float
,
double
Typ wyniku:

int
,
double

Reszta z dzielenia liczb całkowitych:

%

Typ argumentów:

int
Typ wyniku:

int

Operacje zwiększnia i zmniejszania o jeden:

++
(zwiększanie),
--
(zmniejszanie)

Typ argumentów:

char
,
int
Typ wyniku:

int

Relacje równości:

==
(równe),
!=
(różne)

Typ argumentów:

char
,
int
,
float
,
double
Typ wyniku:

int

Relacje porządku:

<
(mniejsze),
>
(większe)

<=
(mniejsze lub równe),
>=
(większe lub równe)

Typ argumentów:

char
,
int
,
float
,
double
Typ wyniku:

int

Operacje logiczne:

&&
(i)
||
(lub)

!
(nie)

Typ argumentów:

int
Typ wyniku:

int

Przykładowe programy

Mathops.c
operatory matematyczne

AutoIncrement.c
operacje zwiększania i zmniejszania o jeden

Boolean.c
operatory relacji i logiczne

Guess.c
zgadywanie ukrytej liczby (użycie pętli z warunkiem logicznym)

Zadania
1. Wykonać program
 Mathops.c
 dla różnych danych wejściowych. Czym różni się dzielenie liczb całkowitych od dzielenia liczb rzeczywistych?
2. Uruchomić program
 AutoIncrement.c
 . Czy istotne jest, że operator zwiększania lub zmniejszania znajduje się przed bądź za zmnienną? Zmienić wartości zmiennych
 i
 i
 j
 , aby zobaczyć jak wpłynie to na wyniki.
3. Uruchomić program
 Boolean.c
 . Jakiej wartości numerycznej odpowiada wartość logiczna prawda otrzymywana w wyniku operacji porównania i relacji?
4. Zgadnąć liczbę ukrytą w programie
 Guess.c
 . Czy można przepisać go tak, aby zmienna
 proba
 nie musiała mieć nadawanej wartości?
Przekształcenia typów

Przed wykonaniem jakichkolwiek operacji dokonywane są automatycznie następujące przekształcenia typów zmiennych i stałych:
1. Wartości typu
 char
 przekształcane są do typu
 int
 (zgodnie z kodem znaku), wartości typu
 float
 przekształcane są do typu
 double
 .
2. Jeśli jedna z wartości jest typu
 double
 , to i druga jest przekształcana do tego typu. Wynik jest też typu
 double
 .
3. Jeśli nie zachodzi żaden z powyższych przypadków, to obie wartości są typu
 int
 i taki typ będzie miał też wynik.
Wartości logiczne

Wartości logiczne przechowywane są w zmiennych typu
int
. Prawda logiczna odpowiada wartości niezerowej, zaś fałsz wartości zero.

Priorytet operatorów
Operacje wykonywane są w następującej kolejności:
1. !
2. ++ --
3. * / %
4. + -
5. < > <= >=
6. == !=
7. &&
8. ||
W przypadku wątpliwości należy używać nawiasów
()
.
Topic 3
Instrukcje sterujące

Instrukcja złożona:

{ I1;I2; ... In; }
następna instrukcja będzie wykonywana tylko wtedy, gdy zostanie zakończona instrukcja poprzednia

Instrukcje warunkowe:

if (W) I;
instrukcja
I
jest wykonywana tylko wtedy, gdy prawdziwy jest warunek
W

if (W) I1; else I2;
gdy prawdziwy jest warunek
W
, to wykonywana jest instrukcja
I1
; w przeciwnym przypadku wykonywana jest instrukcja
I2

Instrukcje pętli:

while (W) I;
instrukcja
I
jest wykonywana dopóty, dopóki prawdziwy jest warunek
W

do I; while (W);
instrukcja
I
jest wykonywana dopóty, aż warunek
W
stanie się fałszywy

Instrukcja wyboru:

switch (W) { case W1:I1;break; case W2:I2; ... case Wn:In;break; default:I; }
jeśli wyrażenie
W
ma wartość
Wi
, to wybiera się i wykonuje instrukcję
Wi
; w przeciwnym przypadku wykonuje się instrukcję
I

Przykładowe programy

Guess2.c
użycie pętli
do-while
zamiast
while

Charlist.c
wyświetla wszystkie znaki i ich kody ASCII

Ifthen.c
demonstracja instrukcji
if-else

Menu2.c
proste menu korzystające z instrukcji
switch

Menu.c
pokaz instrukcji
break
i
continue

Zadania
1. Porównać program
 Guess2.c
 z programem
 Guess.c
 . Jaką korzyść dało zastosowanie instrukcji
 do-while
 zamiast
 while
 ?
2. Zmienić program
 Charlist.c
 tak, aby zamisat znaków drukujących się w dziwny sposób (np. tabulator, czy tez znak końca wiersza) był wyświetlany komunikat xxx.
3. W programie
 Menu.c
 zamienić instrukcję
 switch
 przez ciąg instrukcji
 if-else
 .
4. Zapoznać się z programem
 Ifthen.c
 . Napisać podobny progran, który będzie sprawdzał czy wczytany znak jest małą literą, dużą literą bądż cyfrą i drukował stosowny komunikat.
5. Czy można zmienić program
 Menu.c
 tak, aby zamiast instrukcji
 brak
 i
 continue
 korzystał jedynie ze zmiennych logicznych i dodatkowych instrukcji warunkowych?
Topic 4
Zadania do zaprogramowania
1. Następujący program oblicza iloczyn dwóch liczb naturalnych używając tylko działań dodawania i odejmowania. Argumentami są
 x
 i
 y
 . Wynik
 x*y
 umieszczany jest w zmiennej
 z
 . Program wykorzystuje zmienna pomocniczą
 u
 . Obejrzeć schemat blokowy i zapisać go w języku C przy użyciu pętli
 do-while
 . Sprawdzić działanie programu dla kilku par liczb.
 
 [ szkielet programu:
 mnozenie.c
 ]
2. Powtórzyć poprzednie zadanie dla programu dzielącego liczby naturalne przy użyciu dodawania i odejmowania. Argumentami są liczby naturalne
 x
 i
 y
 wynikami zaś
 q
 (iloraz
 x/y
 ) oraz
 r
 (reszta
 x%y
 ). Użyć pętli
 while
 .
 
 [ szkielet programu:
 dzielenie.c
 ]
3. Kolejny przykładowy program oblicza największy wspólny dzielnik dwóch liczb naturalnych
 x
 i
 y
 przy pomocy algorytmu Euklidesa. Końcowe wartości zmiennych całkowitych
 a
 i
 b
 zawierają wynik. Użyć pętli
 while
 i instrukcji
 if-else
 .
 
 [ szkielet programu:
 euklides.c
 ]
4. Zapoznać się z programem przepisującym powtórnie na ekran wpisany wiersz tekstu. Dodać zmienną
 licznik
 zliczającą wprowadzone znaki. Dopisać drukowanie na ekranie stosownego komunikatu.
 
 [ szkielet programu:
 szkielet.c
 ]
5. Zmodyfikować powyższy program tak, aby wiersz wejściowy drukowany był w postaci następującego trójkąta:
 
 w ii eee rrrr sssss zzzzzz wwwwwwww eeeeeeeee jjjjjjjjjj śśśśśśśśśśś cccccccccccc iiiiiiiiiiiii oooooooooooooo wwwwwwwwwwwwwww yyyyyyyyyyyyyyyy
6. Dodać liczniki zliczające małe litery, duże litery oraz cyfry.
7. Korzystając z instrukcji
 if-else
 sprawić, aby drukowany na ekranie tekst wejściowy był zakodowany szyfrem Cezara. Litera
 A
 ma być zastąpiona literą
 B
 , litera
 B
 literą
 C
 , litera
 C
 literą
 D
 , i tak dalej aż do litery
 Z
 , która ma być zastąpiona przez
 A
 .
8. Zapoznać się z programem czytającym wpisany wiersz tekstu do tablicy znaków i drukującym go powtórnie na ekran:
 
 [ szkielet programu:
 szkielet2.c
 ]
 
 Zmodyfikować go tak, aby niewykorzystane miejsca w tablicy o numerach od
 dlugosc
 do
 MAKSDLUGOSC
 były drukowane jako kropki. Na przykład dla tablicy mieszczącej 15 znaków i tekstu
 tekst
 powinniśmy dostać następujący wydruk:
 
 tekst..........
9. Dodać do programu pętle powtarzającą operacje wpisywania i drukowania aż do napotkania na wejściu pustego wiersza tekstu.
10. Zmodyfikować powyższy program tak, aby wiersz wejściowy drukowany był w postaci następującego trójkąta:
 
 w.............. wi............. wie............ wier........... wiers.......... wiersz......... wiersz ........ wiersz w....... wiersz we...... wiersz wej..... wiersz wejśc.... wiersz wejści... wiersz wejścio.. wiersz wejściow. wiersz wejściowy
Wiadomości uzupełniające
- Instrukcja
 for(numer = 0; numer < dlugosc; numer ++) printf("%c", wiersz[numer]);
 jest równoważna instrukcji
 numer = 0; while(numer < dlugosc) { printf("%c", wiersz[numer]); numer ++; }
- Tablica zadeklarowana jako
 char wiersz[MAKSDLUGOSC];
 zawiera
 MAKSDLUGOSC
 znaków o nazwach:
 wiersz[0]
 ,
 wiersz[1]
 ,
 wiersz[2]
 , ...,
 wiersz[MAKSDLUGOSC-1]
 .
- Instrukcja
 #define MAKSDLUGOSC 72
 powoduje, że przed kompilacją wszystkie wystąpienia indentyfikatora
 MAKSDLUGOSC
 zostaną zastąpione przez
 72
 . Ten wygodny sposób nazywania stałych stosowany jest, gdy występują one w więcej niż jednym miejscu kodu.
Topic 5
Funkcje i struktura programu
1. Oprócz funkcji
  main
  w programie w języku C mogą być zdefiniowane również inne funkcje. Oto przykładowa definicja funkcji
  translate
  :
  int translate(float x, float y, float z) { x = y = z; /* ... */ }
2. Jeśli funkcja jest używana przed swoją definicją, to użycie musi być poprzedzone podaniem prototypu, który określi typy argumentów i typ wyniku wykonania funkcji. Prototyp przypomina nagłówek definicji:
  int translate(float x, float y, float z);
  Nazwy argumentów można opuścić:
  int translate(float, float, float);
3. Jeśli funcja nie zwraca żadnej wartości, to jako typ jej wyniku należy podać
  void
  . Podobnie określa się pustą listę argumentów.
4. Przykłady prototypów funkcji:
  int f1(void); /* Zwraca liczbę całkowitą, nie ma argumentów */ float f3(float, int, char, double); /* Zwraca liczbę rzeczywistą */ void f4(void); /* Nie ma argumentów, nic nie zwraca */
Przykładowe programy
1. Argumenty funkcji oraz zadeklarowane w niej zmienne lokalne mogą być używane tylko wewnątrz tej funkcji. Oprócz tego na zewnątrz funkcji można deklarować zmienne globalne dostępne we wszystkich funkcjach. Ilustruje to następujący przykładowy program
  YourPets1.c
  :
  [ przykładowy kod:
  YourPets1.c
  ]
2. Zazwyczaj argumenty funkcji przekazywane są przez wartość, to znaczy ich zmiana w funkcji wywoływanej (np.
  f
  ) nie wpływa na zmienne w funkcji wywołującej (np.
  main
  ):
  [ przykładowy kod:
  PassByValue.c
  ]
3. Aby funkcja wywoływana (np.
  f
  ) mogła zmieniać wartości zmiennych w funkcji wywołującej (np.
  main
  ) należy je przekazać przez zmienną. W języku C odbywa się to przez przekazanie funkcji wywoływanej adresów zmiennych, które mają ulec zmianie:
  [ przykładowy kod:
  PassAddress.c
  ]
  Do pobrania adresu zmiennej służy tu operator
  &
  , natomiast dzięki operatorowi
  *
  uzyskujemy dostęp do wartości zmiennej reprezentowanej przez adres.
4. Do określenia wartości zwracanej przez funkcję służy instrukcja
  return
  , która jednocześnie kończy wykonanie funkcji:
  [ przykładowy kod:
  Return.c
  ]
5. Funkcja może również wywoływać sama siebie z innymi argumentami. Zwykle specjalna instrukcja
  if-else
  pozwala przerwać nieskończony ciąg rekurencyjnych wywołań:
  [ przykładowy kod:
  CatsInHats.c
  ]
Zadania
1. Uruchomić przykładowy program
  YourPets2.c
  . Czy widać jakąś różnicę między adresami zmiennych lokalnych, globalnych oraz funkcji?
2. Napisać i przetestować funkcję
  
  void zamien (int *x, int *y);
  zamieniającą wartości dwóch zmiennych całkowitych. Wskazówka: posłużyć się przekazywaniem przez zmienną.
3. Zmienić funkcję
  cfunc
  w programie
  Return.c
  tak, aby korzystała tylko z jednej instrukcji return (kosztem wprowadzenia zmiennej pomocniczej i instrukcji
  else
  ).
4. Napisać rekurencyjną funkcję
  
  int silnia (int n);
  do liczenia funkcji silnia
  n!
  według wzoru:
  
  silnia(0) = 1 silnia(n ) = n * silnia(n-1)
5. Znaleźć rozwiązanie problemu Wież z Hanoi. Ta starożytna łamigłówka pochodzi z pewnego klasztoru w Tybecie:
  Przypuśćmy, że mamy trzy wieże lub, skromniej, trzy kołki, A, B i C. Na pierwszym kołku, A, znajdują się trzy krążki nanizane w porządku malejących wielkości, podczas gdy pozostałe kołki są puste. Chcemy przenieść krążki z kołka A na B, być może używając do tego kołka C. Według reguł gry krążki można przenosić po jednym na raz i w żadnej chwili krążek większy nie może być umieszczony na wierzchu mniejszego.
  Wskazówka: Przedstawiony tu algorytm radzi sobie z przeniesieniem N krążków z kołka A przec C na kołek B następująco. Najpierw sprawdza, czy N=1, w którym to przypadku po prostu przenosi na miejsce przeznaczenia ten jedyny krążek, z którym miał się uporać (lub, dokładniej, podaje opis jednego ruchu, który to zrobi) i natychmiast powraca. Jeśli N>1, algorytm najpierw przenosi górne N-1 krążków z kołka A na kołek "pomocniczy" C, używając rekurencyjnie tego samego podprogramu; potem bierze jedyny krążek pozostawiony na kołku A (musi to być krążek najwiekszy - dlaczego?) i przenosi go na ostateczne miejsce przeznaczenia, na kołek B; potem, znowu rekurencyjnie, przenosi N-1 krążków, które poprzednio "przechował" na kołku C, na ich ostateczne miejsce, na kołek B. Napisać rekurencyjną funkcję
  
  void hanoi (int N, char A, char B, char C);
  realizującą ten algorytm i wydrukować wynik dla trzech krążków.
Topic 6
Tablice (przypomnienie)
1. Tablica zadeklarowana jako
 
 int a[10];
 
 zawiera
 10
 liczb całkowitych o nazwach:
 a[0]
 ,
 a[1]
 ,
 a[2]
 , ...,
 a[9]
 .
2. Instrukcja
 
 for(i = 0; i < 10; i++) { printf("a[%d] = %d\n", i, a[i]); }
 
 jest równoważna instrukcji
 
 i = 0; while(i < 10) { printf("a[%d] = %d\n", i, a[i]); i ++; }
 
 Oznacza to, że instrukcja
 printf
 wykonywana jest
 10
 razy dla wartości
 i
 od
 0
 do
 9
 (a więc wypisuje wartości wszystkich elementów tablicy
 a
 ).
Zadania
1. Skompilować i uruchomić przykładowy program
 Tablice.c
 :
 [przykładowy wydruk]
 
 [kod źródłowy]
 Dodać deklarację nowej zmiennej:
 int x;
 i zmienić powyższy program tak, aby po wczytaniu wartości zmiennej
 x
 :
 scanf("%d", &x);
 tablica
 a
 zawierała następujące liczby:
 a [0] = x % 10; a [1] = (x / 10) % 10; a [2] = ((x / 10) / 10) % 10; a [3] = (((x / 10) / 10) / 10) % 10; ... a [9] = ...;
 Co to są za liczby i jaki wynik da zmiana w powyższych relacjach liczby
 10
 na np.
 2
 ?
Struktury
1. Struktura jest obiektem złożonym z jednej lub kilku zmiennych, być może różnych typów.
2. Struktury umożliwiają organizowanie skomplikowanych danych pod wspólną nazwą.
3. Data składa się z dnia, miesiąca oraz roku. Te trzy zmienne można umieścić w jednej strukturze, na przykład takiej, jak ta:
 struct data { int dzien; int miesiac; int rok };
4. Deklarację struktury rozpoczyna słowo kluczowe
 struct
 , po którym może występuje nazwa, zwana też etykietką struktury (u nas
 date
 ). Zmienne występujące w strukturze będziemy nazywali składowymi struktury.
5. Mając już deklarację struktury
 data
 , definiujemy zmienną
 d
 jako strukturę typu
 data
 :
 struct data d;
6. W wyrażeniach dostęp do określonej składowej struktury umożliwia konstrukcja postaci:
 nazwa-struktury.składowa
 na przykład:
 d.dzien = 4; d.miesiac = 7; d.rok = 1776;
7. Deklaracja
 struct date *pd;
 mówi, że
 pd
 jest wskaźnikiem do struktury typu
 date
 . Ponieważ
 pd
 jest adresem struktury, to
 (*pd).nazwa-składowej
 odwołuje się do konkretnej składowej. Wskaźniki do struktur są tak często używane, że dla wygody wprowadzono następującą nową notację:
 pd->nazwa-składowej
Przykładowe programy
1. Następujący przykładowy program
 ProstaStruktura.c
 ilustruje deklarację i użycie prostej struktury:
 [przykładowy wydruk]
2. Definicje konkretnych "wcieleń" struktury można uprościć, jeśli przy jej deklarację użyjemy deklaracji nowego typu
 typedef
 :
 [przykładowy wydruk]
 Pozwala to na opuszczanie słowa kluczowego
 struct
 . Upodabnia to deklarowanie zmiennych przechowujących struktury do deklarowania zmiennych typów prostych, takich jak
 int
 czy też
 char
 .
3. Następujący przykładowy program
 ProstaStruktura3.c
 ilustruje dostęp do składowych struktury poprzez wskaźnik do tej struktury:
 [przykładowy wydruk]
 Metoda ta jest często stosowana przy przekazywaniu struktur poprzez wskaźnik do funkcji.
4. Ostatni przykładowy program
 TablicaStruktur.c
 przedstawia tablicę, której elementami są struktury:
 [przykładowy wydruk]
- Przeczytaj opis ćwiczenia URL
Topic 7
Zadania do zaprogramowania II
1. Program szkielet2.c czytał wpisany wiersz tekstu do tablicy znaków i drukował go powtórnie na ekran. Dodaliśmy do tego programu pętle powtarzającą operacje wpisywania i drukowania aż do napotkania na wejściu pustego wiersza tekstu. Korzystając z wyników tamtego ćwiczenia zdefiniować trzy funkcje:
 
 void CzytajNapis (napis *wn)
 czyta wpisany wiersz tekstu do struktury
 napis
 
 void DrukujNapis (napis n)
 drukuje wiersz tekstu ze struktury
 napis
 
 int PustyNapis (napis n)
 sprawdza, czy wczytany wiersz tekstu jest pusty
 
 i przepisać program szkielet2.c przy użyciu następującego wzorca:
 [ przykładowy wydruk ]
 
 [ kod źródłowy ]
2. Wyobraźmy sobie funkcję:
 
 int Znaleziony (char z, napis n)
 
 [ przykładowy wydruk ]
 
 [ kod źródłowy ]
 badającą, czy znak
 z
 znajduje się w napisie
 n
 (poprzez przeglądanie wszystkich znaków napisu aż do znalezienia szukanego znaku). Opierając się na tym przykładzie zdefiniować funkcję:
 
 int IdentyczneNapisy (napis n1, napis n2)
 sprawdzającą, czy dwa napisy
 n1
 n2
 są sobie równe (tzn. funkcja zwraca wartość
 1
 , jeśli napisy są równe i wartość
 0
 , jeśli nie są). Wskazówka: zadanie to jest równoważne jednoczesnemu przeglądaniu obu napisów aż do znalezienia pierwszej pary elementów różnych.
3. Używając definicji funkcji:
 
 int IdentyczneNapisy (napis n1, napis n2)
 
 void CzytajNapis (napis *wn)
 
 void DrukujNapis (napis n)
 z zadań 1 i 2 napisać wersję programu
 Guess.c
 działającą na napisach zamiast liczb (zgadywanie "ukrytego" napisu).
4. Zmodyfikujmy strukturę
 napis
 dodając do niej niej nowe pole
 licznik
 , które przechowywać będzie liczbę wystąpień każdej z liter alfabetu (od 'a' do 'z') w tablicy
 znak
 :
 
 typedef struct{ char znak[MAKSDLUGOSC]; int dlugosc; int licznik[26]; } napis;
 
 Literze 'a' odpowiada tu zmienna
 licznik[0]
 , literze 'b' odpowiada
 licznik[1]
 , i tak dalej, aż do 'z', której odpowiada
 licznik[25]
 . Tak więc, jeśli wiemy, że
 znak
 jest małą literą, to odpowiada mu zmienna
 licznik[znak-'a']
 . Zmienić funkcję
 
 void CzytajNapis (napis *wn)
 tak, aby oprócz wczytywania znaków napisu nadawała też wartości elementom tablicy
 licznik
 . Wskazówka: wykorzystać standardowe funkcje:
 int islower(char c)
 
 int isupper(char c)
 sprawdzające, czy znak
 c
 jest odpowiednio małą i dużą literą, oraz funkcję:
 char tolower (char c)
 przekształcającą duże litery na małe. Funkcje te zdefiniowane są w pliku
 "ctype.h"
 (należy więc dodać do programu stosowną dyrektywę
 #include<ctype.h>
 ).
5. Napisać funkcję:
 
 int JestAnagramem (napis n1, napis n2)
 sprawdzającą czy napis
 n1
 jest anagramem napisu
 n2
 (to znaczy, czy rożni się od niego jedynie przestawieniem liter). Przy pomocy tej funkcji przerobić wersję programu
 Guess.c
 z zadania 3 tak, aby kończyła pracę, gdy wpisany napis okaże się anagramem "ukrytego" napisu (a nie gdy jest mu równy jak w zadaniu 3). Wskazówka: napisy będące anagramami mają identyczne pola
 licznik
 .
6. Wyobraźmy sobie tablicę obiektów typu
 napis
 :
 
 napis wyraz [100];
 i zmienną
 
 int liczba;
 określającą liczbę elementów w tej tablicy. Przerobić program szkielet3.c z zadania 1 tak, aby wczytywał wpisywane wyrazy do tablicy
 wyraz
 oraz nadawał zmiennej
 liczba
 wartość równą liczbie wpisanych wyrazów. Wskazówka: struktura pętli wczytującej wyrazy jest bardzo podobna do struktury pętli z funkcji
 CzytajNapis
 (ale zamiast znaków wczytujemy teraz całe napisy).
7. Opierając się na wynikach dwóch poprzednich zadań napisać program, który wyszuka i wydrukuje wszystkie pary anagramów z wpisanego ciągu wyrazów. Wskazówka: do przeglądania wszystkich par wyrazów można użyć następującej podwójnej pętli:
 
 for (i = 0; i < liczba - 1; i ++) for (j = i + 1; j < liczba; j ++)
8. Napisać funkcję:
 
 int PolaczNapisy (napis *wn, napis n1, napis n2)
 łączącą dwa napisy
 n1
 i
 n2
 oraz umieszczającą wynik w napisie wskazywanym przez adres
 wn
 (proszę pamiętać o polu
 licznik
 ). Użyć jej do napisania programu, który sprawdzi, czy połączenie jakichś dwóch nazw państw jest anagramem nazwy trzeciego państwa. Wskazówka: lista państw znajduje się w pliku panstwa.txt. Zamiast przepisywania ich można wykorzystać tak zwane przekierunkowywanie standardowego wejścia. W tym celu należy z linii komend uruchomić napisany (i skompilowany) program poleceniem:
 
 program.exe < panstwa.txt
 (z punktu widzenia programu działa to tak samo jak przepisanie zawartości pliku panstwa.txt z klawiatury).
- Przeczytaj opis ćwiczenia URL
Topic 8
Not available
Topic 9
Not available
Topic 10
Not available

Topic outline

Plan kursu

Środowisko pracy

Podstawowe typy danych

Komentarze

Nazwy (idetyfikatory)

Słowa kluczowe

Przykładowe programy

Zadania

Operatory i wyrażenia

Przykładowe programy

Zadania

Przekształcenia typów

Wartości logiczne

Priorytet operatorów

Instrukcje sterujące

Przykładowe programy

Zadania

Zadania do zaprogramowania

Wiadomości uzupełniające

Funkcje i struktura programu

Przykładowe programy

Zadania

Tablice (przypomnienie)

Zadania

Struktury

Przykładowe programy

Zadania do zaprogramowania II