Łąkarstwo

Słownik terminów związanych z łąkarstwem
Degradacja zbiorowisk trawiastych łąk i pastwisk jest procesem stopniowego obniżania się ich wartości użytkowej - plonowania i wartości biologicznej paszy. Ustępowanie z runi wartościowych roślin, w miejsce których rozwijają się chwasty. Darń ulega rozluźnieniu, występują puste miejsca.
Zagospodarowanie - nadanie lub przywrócenie zbiorowiskom trawiastym
ich wysokiej zdolności produkcji pasz w wyniku stosowania różnych zabiegów pratotechnicznych.
Odnawianie łąk i pastwisk - zespół zabiegów uprawowych połączonych z zasiewem lub podsiewem mieszanki nasion gatunków i odmian traw i roślin motylkowatych stosowany w celu utworzenia nowej darni lub poprawienia istniejącej, podniesienia plonów zielonej masy i polepszenia jakości paszowej.
Metody odnawiania łąk i pastwisk - w zależności od warunków przyrodniczych i stanu użytku zielonego;
Nawożenie i racjonalne użytkowanie - gdy w runi jest pewna ilość wartościowych traw i roślin motylkowatych, zadarnienie wyrównane lecz mało zwarte, orka jest wykluczona ze względu na duże spadki terenu (możliwość erozji), jeżeli równolegle z nawożeniem może być zastosowane zmienne użytkowanie koszenie i spasanie
Podsiew - metoda pośrednia, zabiegi uprawowe stosowane tylko powierzchniowo (częściowo uszkodzona darń) w celu skontaktowania z glebą podsiewanych nasion. Wprowadzenie brakujących gatunków traw i roślin motylkowatych.  Metoda zalecana do poprawy łąk i pastwisk o wyrównanej powierzchni. Jeżeli w runi użytków zielonych brak pewnych wartościowych gat. traw, np. traw wysokich w wyniku jednostronnego użytkowania pastwiskowego czy też traw niskich przy jednostronnym użytkowaniu kośnym lub roślin motylkowatych, darń jest przerzedzona i rozluźniona, stosuje się podsiew uzupełniający mieszanką pożądanych gatunków roślin o zmniejszonej normie wysiewu nasion, poprzedzony zabiegami powodującymi częściowe zniszczenie darni i odsłonięcie gleby zwykłą broną, broną talerzową lub glebogryzarką, wysiewem nawozów; coraz częściej stosuje się podsiewy bezpośrednio w darń specjalistycznym siewnikiem rzędowym poprzez jej nacinanie systemem talerzowym, nożowym i in., w ten sposób nasiona dostają się do wierzchniej warstwy gleby i bronowanie jest zbyteczne.
Podsiew tradycyjny - wprowadzanie nasion na powierzchnię użytku zielonego bez ich precyzyjnego umiejscowienia w darni, po częściowym - mechanicznym lub chemicznym  zniszczeniu darni.
Siew bezpośredni - wprowadzenie nasion roślin pastewnych do trwałej darni łąk i pastwisk bez jej zniszczenia za pomocą specjalistycznych siewników, o redlicach spulchniających wąskie pasma darni przed przyjęciem nasion.
Metoda pełnej uprawy - metoda radykalna, całkowite zniszczenie starej darni i wytworzenie nowej. W darni brakuje traw wartościowych i roślin motylkowatych. Darń jest nierówna, nie ma właściwego zwarcia (ponad 30% powierzchni nie zadarnionej) i niezbędne jest wyrównanie powierzchni zdeformowanej kretowiskami, kępami roślin, krzewami. Użytek jest opanowany przez uporczywe chwasty (> 25 %) - trawy zbitokępowe, np. śmiałek darniowy, sity, skrzypy, uporczywe chwasty kłączowe - rdest wężownik, wiązówka błotna, kuklik zwisły. Stosuje się uprawę płużną polegającą na zaoraniu pługiem łąkowym uprzednio przygotowanego terenu (np. po uregulowaniu stosunków wodnych, osuszeniu bagien, usunięciu krzewów, kamieni), na całkowitym zniszczeniu darni broną talerzową lub glebogryzarką, na dokładnym wyrównaniu go bronami i wałem, na zastosowaniu nawozów i zasiewie mieszanki złożonej z odmian gatunków traw i roślin motylkowatych odpowiednich dla danego siedliska i zamierzonego użytkowania; orki nie stosuje się na zboczach ze względu na możliwość erozji gleby oraz w dolinach zalewanych wysoką wodą.